April 2020

 

Oktober 2019 kocht ik een driejarige merrie bij een fjordenfokker. Ze heeft daar drie jaar op het land mogen staan rond en in de Wieden bij Giethoorn en was bijna helemaal groen. ( zo noemen ze een pony die nog niets kent)

We hebben haar een weekje laten bijkomen op de wei en zijn toen langzamerhand met haar aan de slag gegaan.

We maakten wandelingen langs de weg en over de hei en ze vond alles maar best.

Later toen we er meer druk opzette werd ze een stuk minder meewerkend en liet duidelijk blijken dat ze het niet overal mee eens was. Dit resulteerde in gedrag waar wij niet van gediend waren ( wegrennen, niet stil willen staan als dat gevraagd werd).

We hebben toen advies en les gehad van Jolanda. Ze komt nu een keer per week grondwerk les geven op locatie omdat we niet met Suus de weg op willen zolang ze dit gedrag vertoond en niet goed wil luisteren. Ook op advies van Jolanda zijn we begonnen met schriktraining, dus met een zeiltje, vlag, plastic zak, kliko en paraplu. Zo houden we de training veelzijdig en wordt een pony zoals Suus toch iedere keer wat nieuws bijgebracht.

We leren in de lessen dat we de grenzen van Suus moeten opzoeken om haar dingen aan te leren zodat ze niet boos of gefrustreerd wordt als er dingen worden gevraagd. Dit gaat met de nodige rust en ontspanning tussendoor. Zelf vinden we dit een hele prettige manier van les geven.

Even een toevoeging van mijzelf:

Dit is een erg leuke combinatie om les te geven, ze leren veel van elkaar, de pony is erg slim en gevoelig en ook nog eens heel snel.

Maar het baasje pikt dit heel goed op, oefent trouw en maakt hele grote stappen. Binnenkort zie ik ze wel weer heerlijke wandelingen maken en in de toekomst buitenritten.

Holten, 8 juli 2018

 

Een paar jaar geleden is onze dochter bij Jolanda gekomen voor ponyrijles. Een kind dat gefascineerd was in het verzorgen en berijden van paarden, maar door haar angst belemmerd werd. Hierdoor voelden wij er niets voor om naar een manege te gaan.

Uiteindelijk hebben wij nog geen dag spijt van deze beslissing. De één op één aandacht en de oprecht geduldige aanpak hebben ervoor gezorgd dat ze zich veilig en gewaardeerd voelt. Vanuit deze comfortzone heeft ze letterlijk stapje voor stapje (en soms een stapje terug) grote sprongen gemaakt. Ze is nu meestal relaxed en zo niet, dan weet ze door middel van rustige buikademhalingen haar rust veel beter te bewaren en de situatie te overzien. Daarnaast heeft ze geleerd dat de dingen veel beter gaan als je zelf initiatieven neemt in plaats van passief af te gaan zitten wachten……

Een dier voelt dit net zo goed aan en gaat zijn eigen gang als je geen leiding durft te nemen.

Op school gaat het ook veel beter en behaalt ze prachtige resultaten. Ze maakt betere planningen, overziet dingen beter en durft vragen te stellen als ze iets niet goed begrijpt.

Hierdoor weet ze paniekaanvallen en onderpresteren vaker te voorkomen.

Voor haar geldt, net als ieder ander, dat wanneer ze iets gedaan heeft dat ze spannend vond, maar toch is gelukt, dit een positieve boost geeft. En daar word je gewoon een gelukkiger mens van. Wij blijven deze uitdagingen samen met Jolanda en haar pony’s zeker stimuleren!

Onze complimenten voor Jolanda Waanders van de Ponyvriendjes.

 

Afzender: een gelukkige ouder

 

 

De ponyvriendjes is echt een top plek!
Ik voel me er op mijn gemak en het is ook altijd fijn om na of tijdens een drukke (school)week daar te komen voor de ontspanning en lekker te genieten van de dieren.
Alle pony's zijn heel leuk en de hondjes natuurlijk ook.

Jolanda en Rik,
Jullie zijn hele lieve mensen en echt een top adres!
Dank jullie wel!

Groetjes M.

 

 

Een mooie recensie van een enthousiaste ouder:

Ik denk dat het zinvol is voor docenten/begeleiders/ouders van kinderen dat ze weten dat er meer mogelijkheden zijn om kinderen te helpen. Ik bedoel hierbij niet alleen de standaard hulp als logopedie, fysiotherapie enzovoort. Ik heb niks tegen deze hulp, indien nodig zeker ook doen.

Daarnaast bevalt het ons prima om samen met Jolanda Waanders en haar paarden en honden bezig te zijn.

 

Ze biedt onder andere de mogelijkheid om samen met het kind te kijken wat hun probleem is en te zoeken naar oplossingen. 
Dit doet ze op een ontspannen en leuke manier. 
Daardoor kan ze een kind helpen bij problemen zowel emotioneel (sterker worden en bewust zijn van wie je bent en wat je wilt en hoe je dit kan bereiken) maar ook fysiek sterker worden door het rijden en bezig zijn van de paarden.

 

Dit is ook van toepassing voor mijn dochter. 
Ze werd gepest op de lagere school waardoor ze zich meer terug trok en daardoor ook erg onzeker werd. 
Je merkte toen ze daar begon met rijden/paarden verzorgen dat zij zich weer openstelde voor haar eigen gevoel.

Ze gaf ook aan dat als ze zich verdrietig voelde, ze bij de paarden wel haar gevoelens kon uiten. 
Door te knuffelen en kletsen tegen ze werd ze weer vrolijker en rustiger en wat meer open naar mensen toe.

 

Daarna is er ook aan haar onzekerheid gewerkt.
Dit door aan mijn dochter de opdrachten te geven de paarden bepaalde dingen te laten doen. Ze vond en vind het nu zelfs soms nog moeilijk om te vragen aan het paard dat te doen wat ze wil. 
Dit omdat ze het paard geen pijn wil doen of tegen zin iets wil op leggen (ze is wat dat betreft lief maar soms te zacht).
Echter zien we wel dat ze nu wel volhoudt en duidelijk durft te vragen wat ze van hun wil of juist niet. 
Dit wordt ook naar haar toe vertaald dat als het nu geen paard was maar een ander kind.
Zie je dat als jij duidelijk bent het dat dan ook voor anderen is, hoever ze kunnen gaan en waar jouw grens is.

 

Dan komt eigenlijk voor ons de bonus van dit alles. 
Ze heeft de diagnose DCD dit komt bij haar vooral tot uiting bij haar spraak. 
Ook motorisch was ze wat minder sterk. 
Door het paardrijden heeft ze geleerd haar lichaam balans te zoeken en worden haar spieren ook sterker.

En wat voor mij als moeder eigenlijk het meest belangrijkste is dat na een lang traject 
vanaf ongeveer haar 3e jaar logopedie tot ongeveer 8 jaar, fysiotherapie ongeveer 2 jaar gedaan en nog wat andere begeleidingen. 
En vorig jaar met veel tegenzin omdat het voor haar gevoel niet echt verder helpt en daardoor echt tegen is gaan staan toch nog maar weer logopedie .
Ze heeft al die jaren paardrijden altijd leuk gevonden. Ze heeft dit tot heden nooit echt als een therapie gezien.

Voor haar is het ontspanning en ze kijkt altijd uit naar de volgende les. 

Wij brengen het ook niet als therapie voor haar. Voor haar is het belangrijkste het bezig zijn met paarden (soms ook honden).

De kracht van Jolanda Waanders is voor ons ook dat het positief wordt gedaan. 
Als het niet lukt is het niet fout maar moet je zien dat je het oplost zodat het wel werkt. 
Daarbij zit ze niet vast aan een programma. 
Ze heeft wel in haar hoofd wat ze wil en waar ze aan wil/moet werken met een kind. 
Als voorbeeld heeft onze dochter vaak de keuze of ze wil rijden op een paard,
wandelen met paard of hond of gewoon wil  knuffelen/kammen.

Ze kan doordat ze geen manege is dus veel makkelijker inspelen op de behoeftes van het kind op dat moment.

Wij zijn blij met hetgeen ze biedt en wie weet kan ze ook wat betekenen voor anderen.

 

 

Ervaring van een moeder:

Via via kwamen we bij de Ponyvriendjes terecht, waar we tot op de dag van vandaag nog steeds 

erg blij mee zijn.

Onze dochter van 9 jaar heeft al een aantal jaren een panische angst voor honden.

Groot of klein maakt niets uit, aangelijnd of loslopend ook niet.

Ze raakte volledig in paniek als er een hond bij haar in de buurt kwam.

Nu 15 coachingssessies later bij de Ponyvriendjes, durft ze bij honden in de buurt te zijn en honden die ze heeft leren kennen te aaien.

En ze is heel gek met Zippie en Diva. Dit hadden wij nooit durven dromen.

Voor  haar is het een heerlijk gevoel, en dat is voor ons als ouders ook enorm fijn.

Als er nu een hond is die naar haar toe komt kan ze rustig blijven en bepalen wat er eigenlijk echt gebeurt en dan handelen.

Daarnaast is Jolanda in staat om het gedrag van onze dochter te spiegelen met de honden

en dit vervolgens te bespreken met haar.

Hierdoor heeft ze ook veel geleerd en staat ze in het algemeen sterker in haar schoenen.

Onze dochter ging elke week met veel plezier naar de Ponyvriendjes en ze vond het oprecht jammer dat ze nu klaar is.

Jolanda nogmaals bedankt voor alles!